Geboren in de jaren 50 van de vorige eeuw kan ik wel stellen dat het wonen aan de Olsterkampweg een leven was zonder zorgen. Onze ouders hadden het niet breed, de huisjes waren klein en gehorig, de tuinen waren wel vrij groot.
In de tuin werd de groenten verbouwd en heb ik leren spitten. ”In de Vore spitten” was het eerste wat m’n pa zei tijdens de 1e les. Veelal werd er A (Aardappels) G (Groente) en, dankzij de bottenzak, regelmatig V (Vlees) gegeten. Af en toe zie ik de Varkensstaarten en Hipsies nog in m’n herinneringen voorbijkomen. Vaak groente en aardappels uit eigen tuin of uit de door moeders gewekte potten. Mijn favoriete toetje was de zogenaamde “Pruumpiespudding”, griesmeel met vruchten met een dik vel erop. De vork stond er rechtop in. En af en toe warme bessensap erbij Heerlijk!!
We hadden alles wat ons hartje begeerde. Het was, in tegenstelling tot nu, veel buiten spelen met de kinderen. Vooral voetballen, voetballen en nog eens voetballen. Dat vond plaats op de veldjes aan de weg, putvoetballen op de hoek Olsterkampweg en Schoolstraat (nu Schamhartstraat red.), in de wei bij de Olba en bij de boomgaard van Horstman.
Begin 60-tiger jaren, er waren nog nauwelijks televisies, konden we met z’n allen TV kijken bij de familie Van Zanten. Zij hadden als enige, in die beginjaren, een televisie op de Olsterkamp. Tijd voor Swiebertje, Okkie Trooy en Pipo de Clown. Verder het fietsen met de “fietsklepper”, een leeg schoensmeerblikje met wasknijper in de fietsspaak (wie kent dat nog?). Later het rijden op de bromfiets, al of niet opgevoerd, over de Olsterkamp. Dit alles staat nog in mijn geheugen gegrift.
Het was een straatje waar iedereen elkaar kende met markante figuren zoals Anton Stein, Harrie (Teute) Jansen, (Katten) Annie Riesewijk, v.d. Vaals, Jongepier en natuurlijk D. v.d. Kamp.
Naast het voetballen besteedden we veel tijd aan het zoeken en vangen van kikkervisjes en salamanders. Dat deden we in de sloot bij het huisje van Jan Bannink en in de spoorsloot, toen er nog veel water in was. Eén keer heb ik gevangen salamanders meegenomen naar huis, deze in een grote teil gestopt met planten en wier en afgedekt met een glazen plaat. Wat een teleurstelling dat de volgende dag de teil hartstikke leeg was. Hoe dan? Ook de ontdekkingstochten, het bouwen van hutten en het struinen door het “gevaarlijke” bosje was een wekelijkse activiteit. Het Olbaterrein was ook bijzonder interessant en een welkome bezigheid. Blikken opgraven!
Ik kan wel stellen een onbezorgde jeugd te hebben gehad aan de Olsterkampweg. We hadden toen nog een prachtig uitzicht over de boomgaarden van Van Vilsteren en Venneman. Dat is al heel lang verdwenen. Alles is nu volgebouwd. De Olsterkampweg is de Olsterkampweg niet meer. Jammer maar helaas!
F. v.d. Kamp
Als neefje van F. van de Kamp ook super leuke herinneringen aan de oude Olsterkamp. De tuin vooral, de groentes waren een gewild doelwit rond oud en nieuw, en natuurlijk de waterton 🤫. Tijden veranderen, gelukkig blijft de oude olsterkamp toch bij velen nog bestaan in herinnering.
Goed geschreven , brother